Kolory życia

„Biały teatr panny Nehemias” Zuzanny Orlińskiej to poruszająca opowieść o czasach PRL-u, która otrzymała wyróżnienie w konkursie Książka Roku IBBY 2017.

Wyobraź sobie, że żyjesz w ponurym świecie, bez komórki, tabletu, komputera. Przed sklepami wiją się kolejki, choć na półkach brakuje towarów. W telewizji są tylko dwa programy, a z obu sączą się te same kłamstwa.

Katarzyna nie zna innego świata. Życie wydaje jej się szare jak papier toaletowy zrobiony z makulatury i nudne niczym akademia z okazji rocznicy rewolucji październikowej. Do czasu gdy poznaje dwie dziwaczne starsze panie, a w ich tajemniczym mieszkaniu znajduje pewien niezwykły przedmiot…

Katarzyna to młoda dziewczyna nie różniąca się niczym od innych nastolatek z jej otoczenia. Tak samo jak one chodzi w juniorkach, słucha tranzystorowego radyjka i marzy o parówkach. Życie w jej czasach jest ciężkie i szare, w sklepach brakuje wszystkiego, a najzwyczajniejsze żyletki do golenia to towar luksusowy.

Pewnego dnia pani Piotrowska – wychowawczyni Katarzyny – oznajmia, że w okolicy ich szkoły mieszka rodzina weterana hiszpańskiej wojny domowej, którego imieniem nazwano placówkę. Jego żona i córka to starsze schorowane panie, więc nauczyciele wraz z dyrekcją postanowili się nimi zaopiekować. Jako pierwsze obowiązki przejęły Katarzyna i jej przyjaciółka Elka. Pierwsza wizyta zrobiła niemałe wrażenie na dziewczynach. Kobiety nie pokazały się w najlepszym świetle, a wręcz sprawiły, że nastolatki myślały o nich jak o wariatkach. To bardzo zniechęciło Elkę, ale myśl o niższej ocenie ze sprawowania wygrała. Razem z Kaśką udała się tam jeszcze kilka razy. Potem Katarzyna chodziła sama, bo jej przyjaciółka miała dość dziwacznego zachowania pań Nehemias. Mimo braku bliskiej osoby wytrwale wypełniała swoje obowiązki, a przy okazji odkrywała tajemniczy dom. Podczas jednej z wizyt zrobiła coś bardzo ryzykownego. Mimo zakazu weszła do pokoju młodszej kobiety i  przeszukała jej szafę. Tam znalazła coś bardzo interesującego, a mianowicie dużo peruk. Kiedy je przymierzała, z jednej wypadło małe pudełeczko. Ostrożnie je podniosła i otworzyła. To co zobaczyła, miało w najbliższym czasie zmienić nie tylko jej życie, ale także dwóch innych osób.

Katarzyna to sympatyczna i mądra dziewczyna marząca o lepszym świecie. Przeżywa dużo przygód, czasem narażając życie. Ma swoje sekrety i tajemnice. Jako nastolatka poszukuje miłości, jednak dosyć często zawodzi się na bliskim przyjacielu.

Książka wywarła na mnie pozytywne wrażenie. Podoba mi się sposób opisywania przez autorkę przyrody i różnych dynamicznych wydarzeń. Oryginalny wygląd okładki zwraca uwagę i zachęca do sięgnięcia po lekturę. Utwór oceniam na szóstkę z plusem. Serdecznie polecam!

                                                                                                                                             Patrycja

Za możliwość przeczytania książki dziękujemy